By 
Σχετικά με την επιτρεπτή έκρηξη θυμού των φασιστών, της οποίας όλοι/ες γίναμε μάρτυρες: Μια αναρχική ανταπόκριση στα γεγονότα της 6ης Ιανουαρίου στην Ουάσινγκτον.
Θα μπορούσαν να ειπωθούν τόσα πολλά για το θέαμα που παρακολουθήσαμε πρόσφατα στο ομοσπονδιακό κτίριο της πρωτεύουσας, στην Ουάσινγκτον. Ωστόσο, θα γράψουμε ένα όσο το δυνατό πιο σύντομο κείμενο, ελπίζοντας να γίνει περαιτέρω κατανοητή η κατάσταση, καθώς και να δώσουμε έμφαση στους αγώνες των συντρόφων/ισσών στις Η.Π.Α., που αντιμετωπίζουν διπλό κίνδυνο· από τη μια την επικείμενη και συνεχιζόμενη βία (εκ των φασιστών) και παράλληλα την κρατική καταστολή. Ουσιαστικά, αυτό που είδαμε δεν ήταν εξέγερση ή επανάσταση· αυτό που ο κόσμος είδε ήταν μια έκρηξη θυμού των φασιστών. Έκρηξη που επιτράπηκε να συμβεί με αυτούς τους όρους.
Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, είχαμε τις διαμαρτυρίες των Μακεδονομάχων, οι οποίοι με διαδηλώσεις κατέκλεισαν το Κοινοβούλιο στην Πλατεία Συντάγματος, πριν από την τελική έκβαση της γνωστής βλακώδους υπόθεσής τους (Συμφωνία των Πρεσπών). Η αστυνομία τότε ουσιαστικά λειτούργησε όσο το δυνατόν πιο ήπια· οι μπάτσοι μη θέλοντας να χάσουν τη δουλειά τους, έπρεπε να προστατέψουν τα αφεντικά τους, δείχνοντας, όμως, την προφανή προτίμηση και συμπάθεια σε όσους πολιορκούσαν τότε το Κοινοβούλιο. Όσα ακούστηκαν στο κτίριο του Καπιτωλίου – όπως «Η – Π – Α» και «Ο Trump είναι Ο Πρόεδρος, Ο Χριστός είναι Ο Βασιλιάς» – , βρίσκουν πανεύκολα αντιστοιχία στην Ελλάδα.
Στις 6 Ιανουαρίου 2021, η αμερικανική κυβέρνηση συγκεντρώθηκε για το τελετουργικό της πιστοποίησης των αποτελεσμάτων του εκλογικού σώματος, κατοχυρώνοντας τη μεταβίβαση της εξουσίας στο νέο πρόεδρο. Είναι ένα αρχαϊκό τελετουργικό που – επειδή ξεκίνησε πριν από τα σύγχρονα ταξίδια, οπότε οι μακρινές πολιτείες χρειάζονταν μήνες μετά τις εκλογές για να ταξιδέψουν σε ολόκληρη τη χώρα με άλογο και άμαξα για να συμμετάσχουν – πραγματοποιείται τον Ιανουάριο και όχι αμέσως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών το Νοέμβριο. Αυτό το γεγονός θεωρήθηκε, τόσο από τον Τραμπ όσο και από τους οπαδούς του, ως η τελευταία μεγάλη ευκαιρία να διακόψουν τη μεταβίβαση εξουσίας από το ακροδεξιό Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στο μετριοπαθές δεξιό Δημοκρατικό Κόμμα.
Η πολύ διαφορετική προσέγγιση του κράτους ασφαλείας των Η.Π.Α. στον όχλο MAGA έναντι μιας αντιφασιστικής, αναρχικής ή αντι-αποικιοκρατικής/απελευθερωτικής συγκέντρωσης έγινε παραπάνω από εμφανής στις 6 Ιανουαρίου. Ήταν τόσο προφανής, για την ακρίβεια, που τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης έτρεξαν να κουκουλώσουν την ανεπάρκειά τους στην “αντικειμενική μετάδοση των γεγονότων” με υποτιμητικές για τη νοημοσύνη δημόσιες τοποθετήσεις· προσπαθώντας να κατανοήσουν, γιατί η αστυνομία δεν αντιμετώπισε αποφασιστικά αυτούς τους αυτοεξευτελιζόμενους δειλούς που υπονομεύουν τη χώρα, που ενισχύουν κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που ήδη είναι οι λεγόμενες Η.Π.Α., εισβάλλοντας σε ένα κτίριο που έχει τη δική του αστυνομική δύναμη (με ετήσιο προϋπολογισμό άνω των 500 εκατομμυρίων δολαρίων).
Η ανοχή της αστυνομίας στους υποστηρικτές του Τραμπ ήταν σκόπιμα προφανής. Αποτελεί δημόσια πληροφορία ότι η ακροδεξιά στις Η.Π.Α. έχει προ πολλού επιλέξει και καταφέρει να διεισδύσει στις τάξεις της επιβολής του νόμου και στις πολιτικές θέσεις εξουσίας (αναφέρεται ακόμα και σε μια έκθεση του FBI), από την εποχή της πτώσης της ένοπλης νεοναζιστικής ομάδας “The Order” στα μέσα του 1980 και μετά τον βομβαρδισμό – από τον υπέρμαχο της λευκής ανωτερότητας Timothy McVeigh – ενός ομοσπονδιακού κτιρίου της Οκλαχόμα το 1995, όπου σκοτώθηκαν 168 άτομα. Εκείνη την εποχή, και οι δύο αυτές περιπτώσεις ήταν εμπνευσμένες από τη “Βίβλο της λευκής ανωτερότητας”, τη μυθιστορηματική νουβέλα “The Turner Diaries” (1978), η οποία παρουσίαζε μια παρόμοια γκρούπα φασιστών υπό το μανδύα του πατριωτισμού. Εκτός από την επίσημα ανεξέλεγκτη τάση υπέρ της λευκής ανωτερότητας σε κάθε μήκος και πλάτος της αμερικανικής αστυνομίας, κάθε αστυνομική ένωση είχε υποστηρίξει τον Τραμπ κατά την προεκλογική περίοδο του 2020. Ενώ η αστυνομία τείνει να είναι ποικιλόμορφη (πολυπολιτισμική) στις Η.Π.Α. σε σύγκριση με πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, ο αρχικός σκοπός της εκεί ήταν να αιχμαλωτίζει σκλάβους και να συντρίβει εργατικά συνδικάτα, οπότε είναι αναπόφευκτο ότι ανεξαρτήτως φυλής, ενέχεται ένα στοιχείο φασισμού σε μια τέτοια στολή.
Αν αυτή την ημέρα σηκωνόταν πανό του κινήματος BLM, των αναρχικών ή των αντιφασιστών, θα υπήρχαν μαζικές συλλήψεις, πολύ πιο έντονη βία και πιθανή μικρο-σφαγή. Εξαιτίας των γεγονότων της 6ης Ιανουαρίου πέθαναν πέντε άτομα [τρία λόγω (αυτο/)τραυματισμών, όπως αυτός που χτύπησε καταλάθος τον εαυτό του με τέιζερ κι έπαθε καρδιακή προσβολή· ένα μετά από πτώση από τα ικριώματα, και ένα που ποδοπατήθηκε μέχρι θανάτου κρατώντας μια σημαία “Don’t Tread on Me”]. Ένας αστυνομικός πέθανε λόγω επίθεσης* και μόνο ένας διαδηλωτής λόγω αστυνομικής βίας. Άλλοι τρεις πέθαναν κυριολεκτικά λόγω της ηλιθιότητάς τους διατηρώντας το λευκό τους προνόμιο ακόμη και στους θανάτους τους. Αν αυτό δεν ήταν φασιστική συγκέντρωση – έστω φαινομενικά – δεκάδες θα είχαν δολοφονηθεί από την αστυνομία.
Πέραν της καθημερινής μαζικής δολοφονίας ανθρώπων διαφορετικού χρώματος και φτωχών στις Η.Π.Α. από την αστυνομία, οι τύχες του Kyle Rittenhouse και του Michael Reinoehl, για να μιλήσουμε με μερικά πολύ πρόσφατα παραδείγματα, βοηθούν στην εξήγηση της συμπεριφοράς της αστυνομίας εκείνη την ημέρα· δηλαδή, στο πώς έδρασαν παράλληλα με τους φασίστες ομολόγους τους.
Ο Kyle Rittenhouse δολοφόνησε δύο άτομα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης εναντίον του πυροβολισμού του Jacob Blake – ενός μαύρου άνδρα που πυροβολήθηκε επτά φορές στο πίσω μέρος του σώματός του μπροστά στα παιδιά του από έναν λευκό αστυνομικό στην Kenosha του Ουισκόνσιν. Το γεγονός αυτό άφησε παράλυτο τον Blake, αλλά ο μπάτσος που τον πυροβόλησε δεν θα αντιμετωπίσει καμία κατηγορία παρά τα αποδεικτικά στοιχεία, όπως αυτό το βίντεο. Ο Rittenhouse βρίσκεται σε δίκη για τις δολοφονίες. Τότε του επιτράπηκε να κινείται ελεύθερα μέσα και πέρα από τη γραμμή της αστυνομίας, αμέσως μετά τη δολοφονία αυτών των ανθρώπων.
Ο Michael Reinoehl, από την άλλη πλευρά, ήταν αυτο-αποκαλούμενος αντιφασίστας από το Όρεγκον, ο οποίος βρισκόμενος σε αυτοάμυνα πυροβόλησε έναν φασίστα κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας εναντίον του Τραμπ. Ο Reinoehl πήγε στο Vice News λίγο μετά το γεγονός για να διακηρύξει ότι η δράση του ήταν αποτέλεσμα αυτοάμυνας και μια μέρα αργότερα, πυροβολήθηκε πάνω από 50 φορές από την ομοσπονδιακή αστυνομία.
Ο Τραμπ καυχήθηκε ανοιχτά για την εκτέλεση του Reinhoel. Εκτός λίγων εξαιρέσεων, η τύχη του συζητήθηκε ελάχιστα στα μέσα ενημέρωσης, κι αυτό δείχνει τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν και τους αγώνες που καλούνται να δώσουν οι επαναστάτες στις Η.Π.Α. έναντι της επιτρεπόμενης “επαναστατικής” συμπεριφοράς των φασιστών και άλλων φανατικών που αναπαράγουν τη δυστυχία του σημερινού κόσμου. Και στα δικαστήρια η κατάσταση δεν είναι διαφορετική. Η καταδίκη και οι έρευνες που αναπόφευκτα ακολουθούν των πράξεων της δεξιάς αντιμετωπίζονται με τρόπο που μοιάζει με τυπική υποχρέωση έναντι των παθιασμένων και βάναυσων δικαστικών επιθέσεων του κράτους σε επαναστατικά κινήματα που επιδιώκουν την απελευθέρωση.
Ενώ ένα φιλελεύθερο κατεστημένο έριχνε άψογα ψευτοδάκρυα, αυτό που παρακολουθήσαμε τη συγκεκριμένη ημέρα ήταν μια ψευδαισθητική φασιστική προσπάθεια απλών πολιτών που έπαιζαν παιχνίδια πραξικοπήματος κάτω από το βλέμμα της αστυνομίας σε ρόλο μπέιμπι-σίτερ, ενώ τα μέσα ενημέρωσης προσπάθησαν απεγνωσμένα να εξηγήσουν την κατάσταση και να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα: “Είναι απλά ένα τσίρκο, δεν υπάρχει κάτι να δούμε εδώ”. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι αυτοί που κατέλαβαν το Καπιτώλιο, αφού κατά κάποιο τρόπο προσκλήθηκαν σε αυτό με ανοιχτές τις πύλες, δεν επέδειξαν κανένα θάρρος και τίποτα από όσα συνέβησαν δε μοιάζει με εξέγερση, όπως προσπαθούν να προβάλλουν τα μέσα ενημέρωσης και οι μετριοπαθείς δημοκρατικοί.
Όταν επαναστατικά κινήματα – που απορρίπτουν το σύστημα – βγαίνουν στους δρόμους, αντιμετωπίζουν μια πολύ διαφορετική κατάσταση. Το καθιερωμένο, μετριοπαθές δεξιό κόμμα των Δημοκρατικών κι ο φερόμενος ως ουδέτερος θεσμός επιβολής του νόμου του FBI, θα δώσει ένα παράδειγμα με την τιμωρία μερικών από αυτά τα δεξιά κατακάθια, αλλά θα γίνει με τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα το έδωσε με τους αντεροβγάλτες της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής ή με τον τρόπο του Facebook, που κατέβασε δεκάδες αναρχικά προφίλ για να αντισταθμίσει τη λογοκρισία ισοδύναμου αριθμού νεοναζιστικών προφίλ. Είναι μια παραπλανητική προσπάθεια να παγιωθεί μια αισθητική ουδετερότητας, καθώς συνεχίζουν να επιβάλλουν τη φρικτή κοινωνία που εμείς απορρίπτουμε.
Το σημείο στο οποίο έφτασε η δεξιά με αυτή τη δράση υποδηλώνει τον επερχόμενο παθητικό εμφύλιο πόλεμο που έχει ήδη κηρυχθεί από την ίδια, και είναι πολύ πιθανό να οξυνθεί περισσότερο από ποτέ μετά τις 6 Ιανουαρίου. Ένα πράγμα που είναι μοναδικό για την αμερικανική δεξιά είναι ότι, όταν κρατούν όπλο δεν αποτελεί έγκλημα έως ότου επιτεθούν σε κάποιον, και ακόμη και τότε – όπως στην περίπτωση του Trayvon Martin ή των πρόσφατων πυροβολισμών αντιφασιστών σε διαδηλώσεις BLM – τα δικαστήρια θα τους δείξουν μια ανεκτικότητα που εμείς δε θα λάβουμε ποτέ.
Εκτός από αυτήν την σοβαρή ανησυχία για την κλιμάκωση εναλλακτικών και λαϊκών μορφών βίας από την άκρα δεξιά, το ίδιο περιστατικό έχει ενθαρρύνει το εξίσου επικίνδυνο αμερικανικό φιλελεύθερο κατεστημένο. Οι ηγέτες της πολιτικής “λογικής” και της μετριοπάθειας είναι οι μεγαλύτεροι νικητές αυτού του φασιστικού θεάτρου. Οι δικτάτορες, που ορίζουν τι είναι και τι δεν είναι πολιτικά ορθό, έχουν το θράσος να εξισώνουν τους αγωνιστές για την κοινωνική απελευθέρωση, τους εξεγερμένους και τους μαχητές για την κατάργηση της δουλείας με φασίστες και αντισημιτικούς θεωρητικούς συνωμοσίας. Κι αυτή ακριβώς είναι η αληθινή νίκη εδώ, όπως μπορούμε να δούμε στις ιδιαίτερα ανόητες αναφορές περί εξέγερσης και αναρχικού στοιχείου στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο κτίριο του Καπιτωλίου των Η.Π.Α. στις 6 Ιανουαρίου.
Για χρόνια, η κυβέρνηση Τραμπ επέμενε να αναφέρεται στο δημόσιο λόγο σε τρομοκρατικές οργανώσεις, όταν μιλούσε για αντιφασίστες, αναρχικούς και το κίνημα BLM. Αρνούνταν, βέβαια, να δηλώσει το ίδιο για τις νεοναζιστικές και λευκές εθνικιστικές ομάδες. Πλέον, έχουμε τη δικομματική υποστήριξη στο δικαίωμα εκπροσώπησης ομάδων, όπως οι QAnon (μια ομάδα που πιστεύει ότι ο Τραμπ – ένας άνδρας που αντιμετωπίζει δεκάδες κατηγορίες βιασμού, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού εναντίον ανηλίκων – σώζει τη χώρα από μια εβραϊκή συνωμοσία διασημοτήτων και πολιτικών, που χρησιμοποιούν τη δύναμή τους για την διακίνηση παιδιών) και οι Proud Boys (αυτο-προσδιορισμένη δυτική σοβινιστική ομάδα που δημιουργήθηκε από τον ιδρυτή του Vice Media, Gavin McInnes), η οποία αναμφίβολα θα χρησιμοποιηθεί για την προώθηση κι εντατικοποίηση της ήδη υπάρχουσας σκληρής καταστολής των ανατρεπτικών και ριζοσπαστικών κινημάτων. Μόλις μια εβδομάδα πριν από την 6η Ιανουαρίου, η κυβέρνηση του Τραμπ συνέταξε νομοσχέδιο που απαγορεύει σε όλους τους ύποπτους αντιφασίστες και αναρχικούς να εισέλθουν στη χώρα. Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει την πρόσφατη ιστορία επίδοσης μεγαλύτερων εξουσιών στις συνοριακές αρχές από την κυβέρνηση Ομπάμα και του Νόμου Περί Πατριωτών από την κυβέρνηση Μπους. Σίγουρα, θα διαφύγει ουσιαστικής κριτικής από την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Όλα αυτά συμβαίνουν, καθώς οι Δημοκρατικοί ανέλαβαν τον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο, ενώ η ακροδεξιά παραμένει στον έλεγχο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το οποίο έχει και την ευθύνη για την αντιμετώπιση των επαναστατικών κινημάτων και τις τύχες των περιθωριοποιημένων και αποκλεισμένων ανθρώπων. Η λαϊκή συσπείρωση, που προέκυψε από τα χρόνια του ακροδεξιού παραλογισμού του Τραμπ και από την πρόσφατη εξέγερση των Μαύρων μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ και άλλων, αντιμετωπίζει ήδη μια τεράστια επίθεση υπό την απάτη του δημοκρατικού κατεστημένου με ορόσημο τη νίκη του Μπάιντεν το Νοέμβριο. Σίγουρα, ούτε αυτό το καθεστώς θα βοηθήσει όσους αντιμετωπίζουν χρόνια φυλάκισης για αντίσταση που σχετίζεται με την εξέγερση του Black Lives Matter 2020.
Το φιλελεύθερο κατεστημένο και η αριστερά, που εξακολουθούν να διατηρούν πίστη στο κράτος και στις μεταρρυθμίσεις, αρέσκονται να αναφέρουν αυτό το γεγονός ως “αποτυχημένο πραξικόπημα” ή επίθεση στη βούληση του λαού. Αυτές οι – κατά κύριο λόγο – προνομιακές εκκλήσεις – προέρχονται από μια φωνή που βλέπει το εκλογικό σύστημα ως κάτι που τους ακούει. Για τους περισσότερους ανθρώπους στις Η.Π.Α., η πρόσφατη ψήφος τους οφείλεται στην ενοχή ή σε μια θλιβερή υποχρέωση να επιλέξουν μεταξύ δύο κακών: έχουν εξοικειωθεί στο να μην περιμένουν τίποτα από ένα κράτος που διαλαλεί το σύνθημα «η ελευθερία δεν είναι ελεύθερη». Ως αναρχικοί/ές, απορρίπτουμε εντελώς την εκλογική διαδικασία του κράτους, και δεν βλέπουμε ποτέ καμία “βούληση του λαού” να τηρείται σε ένα σύστημα ενορχηστρωμένο μέσω του εξουσιαστικού συγκεντρωτισμού και του εξαναγκασμού. Οι επιλογές, που μας δίνονται στο θέαμα της δημοκρατικής ψηφοφορίας, δεν ευθυγραμμίζονται με την πορεία μας προς την ελευθερία, επομένως απορρίπτουμε τέτοιων ειδών τελετουργικά. Άλλωστε, τα αποικιοκρατικά τελετουργικά, όπως η ψήφος για εκπροσώπηση σε ένα ευρωκεντρικό σύστημα, δεν μπορούν ποτέ να εγγυηθούν την ελευθερία σε κλεμμένα εδάφη.
Καθώς οι αναρχικοί και τα επαναστατικά κινήματα συνεχίζουν μπροστά με έναν αγώνα πιο ειλικρινή από τις τάσεις που εκδηλώνουν οι αδιάφοροι πολίτες και οι επιφανείς διασημότητες, πρέπει να διπλασιάσουμε την αλληλεγγύη για να μην παραμείνουμε απομονωμένοι, καθώς η βία που επιδιώκουν οι ακροδεξιές ομάδες συμπίπτει με τη βίαιη αστυνομική καταστολή κάτω από το χαμογελαστό και παραπλανητικό προσωπείο του δημοκρατικού φιλελεύθερου κατεστημένου.
Βλέποντας τους πολιτικούς να κυριεύονται με φόβο, ενώ οι μπάτσοι και οι δεξιοί τσακώνονται, είναι δύσκολο να μην γελάσεις απλά με τον παραλογισμό όσων συνέβησαν εκείνη τη μέρα. Ωστόσο, τις τελευταίες εβδομάδες, αντιφασίστες στοχοποιήθηκαν και πυροβολήθηκαν στο Βορειοδυτικό Ειρηνικό, ενώ την ίδια ημέρα με τα γεγονότα στο κτίριο του Καπιτωλίου, πραγματοποιήθηκε απόπειρα δημόσιου λιντσαρίσματος μιας μαύρης γυναίκας σε ένα νεοφασιστικό δρώμενο στο Λος Άντζελες. Αυτές οι περιπτώσεις είναι αυτό που κάνει το γέλιο μας να κόβεται.
Η ακροδεξιά έχει υιοθετήσει μια αρκετά μεταμοντέρνα προσέγγιση για το ρατσισμό στις Η.Π.Α., αφού αισθάνεται δεμένη με την ρητορική των πολιτικών ταυτότητας της μετριοπαθούς δεξιάς δημοκρατικής παράταξης (η οποία φαίνεται να θέτει ως ζήτημα οτιδήποτε άλλο εκτός από τον συστημικό ταξισμό και ρατσισμό, ενώ θεωρεί πως ηθική μορφή αποκατάστασης κι επίλυσης είναι το ότι οι αποικιοκράτες δίνουν στους αποικιοκρατούμενους εργασία. Το λευκό κεφάλαιο στα καλύτερά του!). Επιπροσθέτως, έχει παραχωθεί στο βαθύ σκοτεινό κόσμο του διαδικτύου, όπου κρυπτικές ακροδεξιές θεωρίες συνωμοσίας, με κάποιο τρόπο, οδηγούν φτωχούς να ακολουθούν δισεκατομμυριούχους και να αναζητούν εβραίους με μορφή σαύρας που “παίζουν τις χορδές” του παγκόσμιου καπιταλισμού μέσω δικτύων 5G (δεν είναι ειρωνεία ή πλάκα). Οι φτωχοί θα μπορούσαν απλά να πουν όχι, όπως όλοι τους θέλουν, αλλά εξακολουθούν να έχουν την ανάγκη να τρέξουν στο γραφείο. Πρόκειται για ένα ανησυχητικό φαινόμενο παγκοσμίως, καθώς έτσι οι φασίστες αυτής της προσέγγισης διαπέρασαν τα σύνορα του κόσμου από τις Η.Π.Α., στη Βραζιλία, στη Γερμανία και ούτω καθεξής.
Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε τη δύναμή μας ενάντια στους τεχνοκράτες και το φιλελεύθερο κατεστημένο, καθώς και να παραμείνουμε σε επιφυλακή απέναντι στα πολλά, και κατά καιρούς, περίπλοκα πρόσωπα του σύγχρονου φασισμού. Πρέπει, επίσης, να αναγνωρίζουμε το θάρρος. Στις Η.Π.Α., τα αναρχικά και κάθε φύσεως αντι-εξουασιαστικά κινήματα έχουν αναπτυχθεί δραστικά παρά τη φρικτή καταστολή, και μια νέα γενιά θαρραλέων νέων έχει αποδείξει τη δύναμή της όλο το 2020 μέχρι και σήμερα.
Η επαναστατική αλληλεγγύη ξεπερνά τα σύνορα και τα τείχη των φυλακών και μας βοηθά να παραμένουμε σε εγρήγορση, να είμαστε συνδεδεμένοι και να μην ξεχνάμε ο ένας τον άλλον, καθώς ένα ακόμα lockdown και μια νέα εποχή μετριοπαθούς φασισμού πλησιάζει.
Επαναστατική αλληλεγγύη για όλους εκείνους που αντιμετωπίζουν φυλακίσεις για την εξέγερση ενάντια στην λευκή υπεροχή.
Επαναστατική αλληλεγγύη για όλες εκείνες που συμμετέχουν σε ειλικρινείς αγώνες ενάντια στο κράτος και στον καπιταλισμό.
Υστερόγραφο
1. Ο Brian Sicknick, ο μπάτσος που υπέκυψε στα τραύματά του στις 6, είχε αφήσει ανοιχτό τον online λογαριασμό του στο Parler. Το Parler είναι μια πλατφόρμα κοινωνικών μέσων που είναι δημοφιλής μεταξύ των δεξιών. Αποκαλύφθηκε, έτσι, ότι ήταν ακόλουθος διαφόρων ακροδεξιών λογαριασμών, όπως των Team Trump, Gavin McInnes και Alex Jones.
2. Αν και δεν προκαλεί έκπληξη, έχει επιβεβαιωθεί ότι διάφοροι αστυνομικοί εκτός υπηρεσίας και δεξιοί πολιτικοί ήταν μεταξύ του όχλου στην πρωτεύουσα στις 6 Ιανουαρίου. Αναφορές αναφέρουν ότι ορισμένοι εκ των αστυνομικών έδειξαν ακόμη και τα σήματά τους στους υπαλλήλους που ήταν εν ενεργεία κατά τη διάρκεια των γεγονότων.
Μπορείτε να ενημερώνεστε για την καταστολή εναντίον των επαναστατικών κινημάτων και τους επερχόμενους αγώνες από τα παρακάτω:
Up against the law legal collective
Portland General Defense Committee
