By 
Μέσα στη γενικότερη δυστοπία του παρόντος, μιλήσαμε με συντρόφια στη Γαλλία. Μας περιγράφουν την κατάσταση εκεί, μιλούν για τo νομοσχέδιο “Καθολικής Ασφάλειας”, που μόνο στόχο έχει την προστασία των μπάτσων (άρα και του κράτους) στην πραγμάτωση της Καθολικής Αφόπλισης των Αντιστάσεων, σχολιάζουμε τη γενικότερη συνθήκη και μας δίνουν την εμπειρία και τη γνώση τους για θέματα κοινά κι αδιαίρετα από άκρη σε άκρη του κόσμου.
Τα κράτη, εμμέσω πανδημίας, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν και να διευρύνουν τον άθλιο κόσμο της εκμετάλλευσης, ποντάρουν στην καταστολή. Από τη Γαλλία ως την Ελλάδα, η αστυνομία ενισχύεται ποικιλοτρόπως. Καθώς τα καθεστώτα γνωρίζουν πως η αυξανόμενη καταπίεση μαθηματικά οδηγεί σε αναταραχές κι εξεγέρσεις, φροντίζουν να πριμοδοτούν αυτούς που θα τους εγγυηθούν την ψευδεπίγραφη κοινωνική ειρήνη κι υπακοή.
Οι μπάτσοι υπερασπίζονται αυτό το σύστημα συνειδητά. Αυτούς/ές αντιμετωπίζουμε στο δρόμο, σε ελέγχους, σε βασανιστήρια, στις φυλακές, στα κρατητήρια, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κέντρα κράτησης, στα σχολεία και στα Α.Ε.Ι./Α.Τ.Ε.Ι., στα νοσοκομεία και όπου αντιστεκόμαστε. Την στρατιωτικοποιημένη εκδοχή τους έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Κάθε επαναστατικός/εξεγερμένος/ριζοσπαστικός χώρος, οφείλει να προετοιμάζεται για ό,τι επέρχεται. Με δεδομένο πως η εξουσία δεν έχει όρια κι “οι μπάτσοι είναι το κράτος”. Να είμαστε έτοιμες κι αποφασισμένα. Η παντοδυναμία τους είναι άλλη μια απάτη. Κι η ιστορία – για εμάς- γραφόταν, γράφεται και θα γράφεται από την απέναντι πλευρά.
[Για άλλη μια φορά] Δύναμη κι αλληλεγγύη σε όσους/ες συνεχίζουν να αγωνίζονται. Στους κρατούμενους, στις αιχμάλωτες, στους φυγόδικους, στις επικηρυγμένες και διωκόμενες , στους απαχθέντες, στις αποκλεισμένες, στα από τα κάτω. Σε όλους/ες εμάς, που ακόμα δεν είπαμε την τελευταία λέξη.
