Με αφορμή την ξεδημοσίευση της σελίδας του μέσου στο facebook κι όσα βλέπουμε το τελευταίο διάστημα. Ας τα πάρουμε από την αρχή…

Σχετικά με την σελίδα

Η σελίδα των Ραδιοφραγμάτων ήταν/είναι μια ακόμα φωνή σε αυτές των “κοινωνικών δικτύων” που έσπαγε/σπάει την προπαγάνδα της κυριαρχίας κι έβαζε/βάζει το δικό της λιθαράκι στην αντιπληροφόρηση. Από εμάς για εμάς, προσπαθούμε να καταλάβουμε χώρο στην εικονική πραγματικότητα διαχέοντας τον αναρχικό λόγο και προωθώντας την αναρχική πράξη ή δημοσιοποιώντας τις φωνές αυτών που δεν ακούγονται και σχολιάζοντας όσα μας τρώνε την ψυχή και γδέρνουν τα όνειρά μας.

Ανά διαστήματα είχαμε θέματα λόγω “παραβίασης των όρων της κοινότητας”, “λόγω βίαιου περιεχομένου” κ.λπ. Τον τελευταίο μήνα, ωστόσο, και μην έχοντας υπάρξει καμιά τέτοια ειδοποίηση για κάμποσο καιρό, η σελίδα βρισκόταν σε άτυπο μπανάρισμα. Ένα ωραίο πρωί απλά “ξεδημοσιεύτηκε”, χωρίς καμιά περαιτέρω ενημέρωση. Ο τυπικός λόγος είναι προς διερεύνηση ακόμα και δεν αναμένουμε καμιά απάντηση, η αλήθεια είναι.

Για όσους/ες έχουν ρωτήσει/προβληματιστεί κι ενδιαφέρονται σε γενικό επίπεδο, παραθέτουμε συγκεκριμένα κι ενδεικτικά ένα μικρό μέρος της εμπειρίας μας. Τα παρακάτω με τα σημαινόμενά τους είναι τα σημαντικότερα:

1) Έχουν υπάρξει πολλές αναρτήσεις – είτε πρωτότυπες είτε από κοινοποιήσεις – που κατέβαιναν χωρίς να υπάρχει κάποια από τις “κατατοπιστικές κι ευαίσθητες προσεγγίσεις” του facebook. Οι περισσότερες από αυτές εξέθεταν την αστυνομική βία σε Ελλάδα και εξωτερικό.

2) Μετά από κάποιες άλλες αναρτήσεις, εμφανίζονταν κυριολεκτικά από το πουθενά προφίλ ή σελίδες, τα/οι οποία/ες εξέφραζαν δυσαρέσκεια σε σχέση με το περιεχόμενο. Σε κάποιες περιπτώσεις οι δημοσιεύσεις κατέβαιναν (όχι από εμάς), σε κάποιες άλλες η απήχηση της σελίδας συρρικνωνόταν για μερικές ημέρες, με το σύνολο αυτών που επικοινωνούσαν να εξαφανίζονται κυριολεκτικά επί τόπου.

3) Δεν έλειψαν οι περιπτώσεις (αφορούν στην πλειονότητά τους καταγγελίες) κατά τις οποίες είχαμε απειλές για μηνύσεις κατά αγνώστων ή για Δ.Η.Ε. (Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος) άμεσα ή μέσω καλοθελητών ρουφιάνων.

4) Κάποια sites και blogs δεν είναι απευθείας αποδεκτά από την πλατφόρμα. Πολλές φορές έπρεπε να τα δημοσιεύσουμε διαφορετικά απ ‘ότι συνήθως ή να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ρομπότ. Μα ακόμα κι αν είναι αποδεκτά, το περιεχόμενο παίζει ρόλο, άρα και πάλι “δεν είναι για να τα βλέπουν οι πολλοί”.

Έχοντας διαβάσει διάφορα επί της λειτουργίας των socialmedia, είναι σίγουρο πως η ελευθερία του λόγου είναι μια ψευδαίσθηση. Είναι κι επιλεκτική, καθώς, σε καιρούς που το ίντερνετ βρίθει από απόψεις μίσους και κοινωνικού κανιβαλισμού, παραπληροφόρησης έως αντιστροφής της πραγματικότητας, οι πλατφόρμες ενοχλούνται από (ιστο-/)σελίδες και προφίλ ατόμων του α/α χώρου κι όχι μόνο. Επιπροσθέτως, υπάρχει από την άλλη πλευρά ένας στρατός μισθωμένων ή και όχι λογαριασμών που κάνουν τη δουλειά τους ξερνώντας αμάθεια και δηλητήριο χωρίς καμία αιδώ.

Παρατηρώντας εδώ και καιρό, την έμμεση καταστολή του λόγου συγκεκριμένων πολιτικών χώρων και τάσεων – με υπαρκτή την πιθανότητα άμεσης κι ευρείας -, τίποτα δε μας αφήνει αδιάφορους/ες. Από επαφές μας, με συντρόφια σε διάφορα σημεία του πλανήτη, γνωρίζουμε πως αυτό είναι το μόνο δεδομένο γι’ αυτά. Εξάλλου, δεν ξεχνάμε τις προσπάθειες φίμωσης του λόγου στα εντός (για το οποίο είχαμε λάβει ή εντοπίσει απειλές).

Έπειτα, με τους διαχειριστές του καθεστώτος να αποτελειώνουν ό,τι είχε απομείνει σε όλα τα πεδία επιδεικνύοντας την ιδιαίτερη εμμονή τους με τις αντίστοιχες πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, ας πούμε πως περιμένουμε τα πάντα. Δεν κινδυνολογούμε, η δυστοπία είναι εδώ. Κι όλα αυτά δεν τα αναφέρουμε μόνο για εμάς αλλά για κάθε άτομο κι ομάδα που εκτιμά κι υπολογίζει σπιθαμή προς σπιθαμή το σήμερα για το αύριο.

Γι’αυτούς τους λόγους, γράφουμε όλα αυτά, τα οποία είναι γνωστά για κάποιους κι άγνωστα για κάποιους άλλους. Ο στόχος μας δεν είναι μια εσωτερικής κατανάλωσης επεξήγηση, αλλά η κατά το δυνατό ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων. Σε αυτό το σημείο, θέλουμε να υπενθυμίσουμε και πάλι το θέμα της ασφάλειας στο διαδίκτυο. Δε χρειάζεται “να πάθουμε για να μάθουμε”. Ας προσέχουμε γενικά και ειδικά πώς διακινούμε πληροφορίες και γιατί.

Τέλος, ευχαριστούμε πολύ τις/α συντροφικές/α σελίδες κι εγχειρήματα/άτομα που στήριξαν και στηρίζουν σε εσωτερικό κι εξωτερικό. Αλληλεγγύη.

Όσο επεξεργαζόμασταν αυτό το κείμενο συνέβη κι η κατασταλτική ενέργεια εναντίον του espiv, ενός εγχειρήματος ιδιαίτερα αξιόλογου κι αναγκαίου. Το γεγονός, αυτό, αφορά όλους/ες. Ο espiv – και τα άτομα που τον απαρτίζουν- με πολλές δυσκολίες και μεγάλο κόπο, προσφέρει λαλιά σε όλες αυτές τις φωνές που έχουν επιλέξει πλευρά στην ιστορία, ενάντια στον κόσμο της εμπορευματοποίησης, της ρουφιανιάς και της βαρβαρότητας. Έχει σταθεί αξιοπρεπώς, ενάντια σε πλαστούς διαχωρισμούς δίνοντας χώρο έκφρασης σε εκατοντάδες ομάδες, άτομα κι εγχειρήματα. Είναι μια από τις πηγές ανάσας μέσα στο συρφετό των καλοπληρωμένων αλητών που έχουν κατασπαράξει τις έννοιες της ενημέρωσης, της άποψης και της ελευθερίας του λόγου. Η εικόνα των κατεβασμένων blogs είναι θλιβερή κι εξοργιστική. Μας θυμίζει τις καταλήψεις μας, τις οποίες τα τελευταία καθεστώτα άρπαξαν και μπάζωσαν· μας θυμίζει πως ο αγώνας για τη μνήμη κοστίζει ακριβά. Σε αυτήν την εικόνα οφείλουμε ν’ αντιδράσουμε πολύμορφα. Γιατί κάποια πράγματα – για εμάς τουλάχιστον – είναι αναντικατάστατα. Όχι, επειδή δεν μπορούν να δημιουργηθούν εκ νέου. Μα επειδή δε θέλουμε να τα στερηθούμε, ως έχουν, και δε χρειάζεται να παραχωρούμε σπιθαμή στον εχθρό.

Τι εστί και γιατί αντιπληροφόρηση;

“Το να σταθούμε αρνητικά απέναντι στη γενίκευση της μεσολάβησης είναι ένα θεωρητικό-πρακτικό έργο πολύ μεγαλύτερης έκτασης και έντασης από την άρνηση επιμέρους θεσμών της. Η ίδια αυτή η άρνηση δεν μπορεί ωστόσο παρά να είναι ιερόσυλη, ερευνητική, εφευρετική, δημιουργική. Αντικρύζουμε το κτήνος όχι κοιτώντας μας μέσα από τα μάτια του, μέσα από το βλέμμα του· αντικρύσουμε το κτήνος όχι σα να είμαστε είδωλα της κοσμοθεωρίας του. Κι αυτό σημαίνει μια εντελώς διαφορετική θέση, πιθανότατα μάλιστα ένα πλήθος διαφορετικών θέσεων και μια διαρκή κίνηση – και όχι μια απουσία.”

Αντιπληροφόρηση είναι η αδιαμεσολάβητη αναπαραγωγή γεγονότων και μαρτυριών. Συνεπώς, κι η άμεση έκφραση των συναισθημάτων που τα διέπουν. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που κινείται κι εξελίσσεται. Δημιουργεί πρόσφορα για εμάς πλαίσια κι εμποδίζει την επαναλαμβανόμενη και συνεχή προσπάθεια του εχθρού να έχει το μονοπώλιο της ενημέρωσης με ψέματα, προσβολές της νοημοσύνης, κυνηγητά των καταπιεσμένων και κολασμένων του κόσμου, λοιδορίες αγωνιστών/τριών. Στέκεται ανάχωμα στην πλήρη αποχαύνωση της μάζας. Δεν χρηματοδοτείται, δεν αναπαράγει παρά αποκωδικοποιεί καθεστωτικό λόγο, δεν στηρίζεται σε μικρο/μεγαλο-συμφέροντα. Είναι πολύμορφη, ελεύθερη κι άνομη. Πραγματικό όπλο στα χέρια ανθρώπων που αντιλαμβάνονται την ευθύνη που ενέχει και χρειάζεται για την πραγμάτωσή της. Βρίσκεται ενάντια σε κάθε είδους εξουσία και πολιτικαντισμούς κι απεχθάνεται τον οπορτουνισμό για να καταφέρει το σκοπό της. Μιλάει για την ιστορία, μιλάει ανεξαρτήτως χρόνου και τόπου για την αέναη σύγκρουση μεταξύ δικαίου κι αδίκου, παλιού κόσμου και ριζανθών του νέου που παλεύουν κι επιμένουν.

Είναι τα κείμενα που ουρλιάζουν στο όνομα της δικής μας αλήθειας κι οι δράσεις που την ενδυναμώνουν. Είναι οι φωτογραφίες, τα βίντεο και τα ηχητικά ντοκουμέντα που την αποδεικνύουν. Οι αμέτρητες ώρες φυσικής παρουσίας ή αλληλεπίδρασης/αναμονής πίσω από οθόνες για την δημιουργία/συντήρηση των ανάλογων υποδομών ή την έρευνα επί θεμάτων, για να μην μείνει κανένα άτομο μόνο ή πίσω, τίποτα μισοειπωμένο, παραμελημένο ή ανολοκλήρωτο.

Είναι οι ενημερώσεις που φαντάζουν παράλογες ή απίθανες, που σημαίνουν τραγωδίες κι ύβρεις, που είναι δυσάρεστες, που μας πληγώνουν και μας οργίζουν. Είναι τα τηλέφωνα και τα μηνύματα που ειδοποιούν πως οι μπάτσοι κι οι φασίστες σκοτώνουν· η κυριαρχία επιτίθεται ή μας στερεί ένα από τα σπίτια μας, αξημέρωτα· ανθρώπινα και μη ζώα βρίσκονται εγκλωβισμένα, κυνηγημένα, χτυπημένα, σε κίνδυνο κ.ο.κ. Είναι οι μαρτυρίες ατόμων που σπάνε το φόβο και τη σιωπή για να καταγγείλουν τον προσωπικό τους εφιάλτη. Είναι οι μετακινήσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή για όλα τα παραπάνω.

Είναι τα αντανακλαστικά που μας κάνουν να βρισκόμαστε στο πλευρό όσων είναι σε ανάγκη, να δηλώνουμε το παρόν στους αγώνες. Είναι οι ανθρώπινες κουβέντες μέσα από τις οποίες γνωριζόμαστε και συναισθανόμαστε τους πόνους και τις αγωνίες μας· τα συντροφικά λόγια κι η δύναμη που ανταλλάσουμε στους δρόμους, μέσα κι έξω από κρατητήρια, φυλακές, κολαστήρια, στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι η εύρεση υλικών αγαθών για αυτούς που δεν έχουν τίποτα απ’ όσους μοιράζονται τα λίγα. Τα χαμόγελα που γεννιούνται στις νίκες μας και τα δάκρυα για τις ήττες, οι αγκαλιές που μας βαστάνε.

Είναι όσα μπορούν και δεν μπορούν να εξηγηθούν. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι μας.

Αντιπληροφόρηση στο διαδίκτυο

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας κι ανεξαρτήτου προσωπικών πεποιθήσεων σε σχέση με την τεχνολογία και τους μηχανισμούς της:

Η αντιπληροφόρηση – ως μέσο αγώνα – υπήρχε πριν την γενικευμένη χρήση του διαδικτύου. Έπειτα, εισήλθε και σε αυτό. Η παρουσία του χώρου συνολικά στην εικονική πραγματικότητα δεν είναι κάτι νέο, λοιπόν. Ακολουθώντας, η παρουσία στα socialmedia αποτέλεσε για ένα διάστημα αμφιλεγόμενο ζήτημα.

Στο σύνολο – κι αυτού του πεδίου – έχουν γίνει και γίνονται διάφορα λάθη κι αστοχίες, ώστε άτομα να χάσουν την πίστη/εμπιστοσύνη τους σε αυτά, να απομακρυνθούν ή να αδιαφορούν. Η παραμονή κι η επίμονη προσπάθεια βελτίωσης, από την άλλη, έχουν καταφέρει και καταφέρνουν πολλά.

Θεωρούμε πως καλώς βρισκόμαστε σε κάθε πεδίο της σύγχρονης ζωής. Φαίνεται θετικό το γεγονός πως όλο και περισσότερα άτομα δίνουν έναυσμα στην αντι-πληροφόρηση μέσω των προσωπικών τους λογαριασμών ενάντια στον υπαρκτό φόβο της στοχοποίησης· πως όλο και περισσότερες ομάδες, συνελεύσεις, κοινότητες αγώνα κ.λπ. δίνουν το παρόν με σελίδες και blogs που ξεπηδούν για να ενισχύσουν τις φωνές των. Η στήριξη των παραπάνω είναι δεδομένη από εμάς κι αναγκαία γενικά.

Οι παγίδες

Από την άλλη, η παρουσία στο διαδίκτυο και στα socialmedia είναι προβληματική, όταν γίνεται αναγωγή των αγώνων σε αυτά· όταν χρησιμοποιούν και δεν χρησιμοποιούνται. Όταν στη μέγγενη της πληροφορίας χάνεται η ουσία του νοήματος ή χειρότερα συνηθίζουμε μια οποιαδήποτε “νέα συγκυρία”. Όταν το θέαμα υπερισχύει του μηνύματος· όταν το ασύμμετρο/ανήθικο χιούμορ/τρολάρισμα καθιστά εύπεπτα, πραγματικά δυσάρεστα γεγονότα, ενσωματώνοντάς τα ασυνείδητα ως νέες κανονικότητες κι οδηγώντας στην καθολική αποδοχή τους.

Η υποκίνηση δε συγκεκριμένων θεμάτων από συγκεκριμένους ανθρώπους, σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, με συγκεκριμένο τρόπο κατά τις εκάστοτε αντιπολιτευτικές ανάγκες, μετουσιώνει αυτό που η ελληνική συστημική αριστερά ονομάζει “απόσπαση του λαού από τα πραγματικά προβλήματά του” (ουπς, ε;). Και βέβαια, τα δικά μας προβλήματα διαφέρουν από τα δικά τους.

Γιατί, όσο κάποιοι έσκιζαν τα ιμάτιά τους για τους καλλιτέχνες και τους επιστήμονες αυτού του τόπου (δηλαδή και κατά προεπιλεγμένη μετάφραση, το υγιές και καθωσπρέπει κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας), κάποιοι άλλοι ενάντια σε πλαστούς διαχωρισμούς έτρεχαν για τους κολασμένους (κατά την προεπιλεγμένη μικροαστική πεποίθηση περί χρήσιμων και περιττών στην κοινωνία)· όσο γίνεται λόγος για “απρόκλητες επιθέσεις των μπάτσων σε παιδιά στις πλατείες”, ξεχνάμε πως οι μπάτσοι δε χρειάζονται λόγους για να καταστείλουν ποικιλοτρόπως και πως οι περισσότερες από τις συγκεκριμένες πλατείες είναι στέκια αναρχικών κι αντιεξουσιαστών (ψιλά γράμματα μπας και συγκινηθεί κανένας παραπάνω).

Γιατί, κάποιοι θέλουν την αλλαγή των διαχειριστών της εξουσίας και κάποιοι άλλοι θέτουν τη ρίζα και το σύνολο των προβλημάτων, ενάντια σε κράτος και τους πιστούς σκλάβους του, οποιοδήποτε κεφάλαιο και ψηφοθηρικές μεθόδους.

Ειδήσεις, λοιπόν, γίνονται όσα είναι πιο κοντά στην επιλεκτική ευαισθησία του σύγχρονου μάτριξ και των υπηκόων του, όχι όσα η καλοστημένη κοινωνία θέλει να ξεχάσει πως δημιούργησε (ή είναι) και παραπέταξε στη βολική λήθη, που δεν αποτελεί άλλο από ένα ακόμα κουτί της Πανδώρας. Κι έτσι συνηθίζουμε να χρειαζόμαστε την είδηση, να καταβροχθίζουμε πολλά ‘bites’ απόψεων, να εκτελούμε το καθήκον μας ως άλλοι δημοσιογραφίσκοι που τα γνωρίζουν όλα. Κι έτσι, ξεχνάμε αυτά που ξέρουμε. Κι έτσι δεν ξέρουμε τίποτα. Κι έτσι, τι είμαστε χωρίς τις οθόνες;

“Το τωρινό θεωρητικό και πρακτικό κενό δεν οφείλεται στην έλλειψη μερικών terrabytes πληροφορίας αλλά σε έλλειμμα πολιτικών σχέσεων, πολιτικών υποδομών και πολιτικών συζητήσεων” ή αλλιώς όπως πολύ εύστοχα είπε συντρόφι “δε μας φταίει η καταστολή ή η εποχή, φταίει το δικό μας ξέφτισμα, το ότι παίζει να χάσαμε εμάς και μαζί τη μπάλα”.

Το να διατηρηθεί η ισορροπία, πόσο μάλλον να επιστρέψουμε στην μάχιμη πραγματικότητα, είναι ένα ζήτημα ιδιαίτερης σημασίας. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο είναι πλέον εφικτό ή πότε με χαρά θα το κατακτήσουμε και πάλι. Είναι, ωστόσο, απαραίτητο. Η εικονική πραγματικότητα κι οι μηχανές της δεν είναι και δε θα γίνουν ποτέ πραγματικός σύμμαχος, είναι εργαλεία. Σε αυτές παίζουμε πάντα με ξένους κι άγνωστους όρους. Γι’ αυτό κι είναι σημαντικό να ενισχύσουμε κάθε μορφή αγώνα σε κάθε μετερίζι της ζωής μας. Η μεγαλύτερη μάχη ήταν, είναι και θα είναι πάντα εκεί.

Αλληλεγγύη στον espiv κι όλα τα μέσα αντιπληροφόρησης.

Να στηρίξουμε όλοι/ες, όχι απλά για την επιβίωση, αλλά και για την ενδυνάμωσή τους.

Από εκεί και πέρα… δύναμη και καλή λευτεριά στα μυαλά μας.

“Όταν ο κόσμος μοιάζει να πέφτει στα κεφάλια μας, ας τον κοιτάξουμε κατάματα…

Αν είναι να κρατηθεί, δε θα’ναι ο ίδιος…

Αν πέσει, θα έχουμε την ευκαιρία να συναντήσουμε τα αστέρια” -Ρ.

Υ.Γ. 1: Η νέα σελίδα των Ραδιοφραγμάτων ονομάζεται Radiofragmata / Ραδιοφράγματα Vol. 2 (@radioemfragmata). Εφόσον δεν αλλάζει ο χαρακτήρας της αναμένουμε τα αντίστοιχα (συμβαίνουν ήδη). Θα τη βρίσκετε, λοιπόν, κάπως έτσι. Στο κάτω – κάτω, οι αριθμοί είναι άπειροι κι οι τρόποι να ξεφυτρώνουμε πολλοί. Κι έχουμε όλη τη διάθεση και την καύλα να συνεχίζουμε, σε όλα τα πεδία.

Το αρχείο της προηγούμενης δεν έχει χαθεί. Αυτονόητο πως είναι διαθέσιμο σε όποιον/α χρειαστεί οτιδήποτε. Μέρος του θα αναπαραχθεί στη νέα. Στο νέο blog θα υπάρχει στήλη για την αντι-πληροφόρηση (όπως και για την αυτο-άμυνα/ασφάλεια), όπου θα ανέβει το μεγαλύτερο μέρος του, ενώ θα γίνει και προσπάθεια συγκέντρωσης των συντροφικών εγχειρημάτων ανά κατηγορία.

Υ.Γ. 2: Η πηγή των φράσεων που παραθέτονται με πλάγια γράμματα (εκτός της τελευταίας) είναι από το “ANTI-media, Συλλογή κειμένων, Εκδόσεις: αντισχολείο, Δεκέμβρης 2008, Αθήνα”.