By 
Η Υπόθεση του Pablo Hasél
Όσα διαβάσετε παρακάτω είναι μια συνέντευξη με έναν ανώνυμο αναρχικό στην Ισπανία σχετικά με τις πρόσφατες αναταραχές και τη γενική αντίδραση στη δίωξη του αντιφασίστα ράπερ Πάμπλο Χαζέλ. Ελπίζουμε αυτή η συνέντευξη να αποτελέσει έμπνευση για ανθρώπους στον κόσμο που παρακολουθούν τα νέα αυτής την εξέγερσης, αλλά και να μας προετοιμάσει για τις παρόμοιες πολιτικές που εφαρμόζονται σε όλο τον νεοφιλελεύθερο κόσμο: σκοπός των οποίων είναι να καταστείλουν τη φωνή του πολιτικού μας χώρου.
Με αγάπη και σε αλληλεγγύη, φτύνουμε στον τάφο του Φράνκο από την Ελλάδα, χαιρετίζουμε το πάθος των αγωνιζόμενων στους δρόμους της Ισπανίας που επιτίθενται σε σύμβολα του κράτους και του κεφαλαίου και παρουσιάζουμε αυτήν την κουβέντα ως μέρος ενός ευρύτερου εγχειρήματος αλληλεγγύης χωρίς σύνορα στον αγώνα κατά του φασισμού.
Ποιος είναι ο Πάμπλο Χαζέλ; Τι συμβαίνει στην Ισπανία σε σχέση με την υπόθεσή του και τις αναταραχές που ακολούθησαν;
Ο Πάμπλο Χαζέλ είναι ένας 32χρονος Καταλανός (1) ράπερ και αντιφασίστας. Ως ράπερ, τα τραγούδια του επικεντρώνονται γενικά στον αριστερό χώρο ιδεολογικά, στους ένοπλους αγώνες και συχνά επικρίνουν την ισπανική μοναρχία. (2) Το ισπανικό κράτος έχει εξαιρετικά οπισθοδρομικούς νόμους σχετικά με το τι μπορεί να θεωρηθεί ως «ελευθερία του λόγου». Σε αυτούς περιλαμβάνονται το Άρθρο 491 του ισπανικού ποινικού κώδικα που επιφέρει πρόστιμα και ποινές φυλάκισης από και άνω των δύο ετών για «Προσβολές στο Στέμμα» και το Άρθρο 578 που επιβάλλει παρόμοια τιμωρία για «εκθείαση της τρομοκρατίας». Αυτοί οι νόμοι χρησιμοποιούνται με δυσανάλογο τρόπο εναντίον ατόμων στην αριστερά και των αναρχικών, ενώ ακροδεξιές ατομικότητες και οι νεοναζί σπάνια κατηγορούνται ή καταδικάζονται σε ποινή φυλάκισης.
Ο Πάμπλο Χαζέλ έχει επανειλημμένα παραβιάσει αυτούς τους νόμους. Αρνήθηκε να λογοκρίνει το μήνυμά του και γι ‘αυτό διώχθηκε για το περιεχόμενο των στίχων του, ειδικά για τις αναφορές του σε ιστορικές ένοπλες ομάδες, όπως η GRAPO (3), και για την κριτική του βασιλιά και της Βασιλικής Οικογένειας. Το 2018 καταδικάστηκε για παράβαση των Άρθρων 578 και 492 και διετάχθη να μπει στη φυλακή δύο χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2021. Ο Χαζέλ αρνήθηκε να παραδοθεί οικειοθελώς κι αντ’ αυτού εξέδωσε μια δημόσια δήλωση και οχυρώθηκε με υποστηρικτές του στο Πανεπιστήμιο της Λιέιδα. Οι δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στο πανεπιστήμιο και τον πήραν υπό κράτηση στις 16 Φεβρουαρίου. Η σύλληψή του και ο υποκείμενος θυμός, που υπέβοσκε σε ένα μεγάλο κομμάτι κυρίως των νέων στην Καταλονία και σε ολόκληρο το ισπανικό κράτος, οδήγησαν σε σχεδόν μια εβδομάδα ταραχών ειδικά στη Βαρκελώνη, αλλά και στη Μαδρίτη, τη Βαλένθια, τη Χώρα των Βάσκων αλλά και μικρότερες πόλεις, όπως στη Βικ, στην Iruñea (Παμπλόνα), στη Λιέιδα και στη Γρανάδα.
Η ευρεία φύση και η δύναμη των αναταραχών εξέπληξαν πολλούς μεταξύ του ισπανικού καθεστώτος, ωστόσο είναι σαφές ότι μια τέτοια ένταση καλλιεργείται εδώ και αρκετό καιρό, καθώς το ισπανικό κράτος συνεχίζει να εκθέτει και μάλιστα να επιδεικνύει την αυταρχική του φύση.
Έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν αυτός ο νόμος; Τι διαφέρει σε αυτήν την κατάσταση ή γιατί βλέπουμε αυτήν την τόσο σημαντική αντίσταση στους δρόμους τώρα;
Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό ότι η φυλάκιση του Πάμπλο Χαζέλ δεν ήταν παρά η σπίθα για αυτήν την πυρκαγιά. Τα τελευταία χρόνια έδειξαν πως, παρά την εκλογή μιας αριστερής κυβέρνησης συνασπισμού (με το αριστερό κόμμα των Podemos ως τον μειοψηφικό εταίρο), η Ισπανία συνεχίζει να κυλάει προς τα δεξιά. Το ακροδεξιό, μισογύνικο και ξενοφοβικό κόμμα Vox έχει τεράστια εκλογικά κέρδη. Με τις επιβολές των lockdown, που τιμωρούν κυρίως τους ανθρώπους της εργατικής τάξης, η ακροδεξιά έχει χρησιμοποιήσει τις συνθήκες για να εξαπατήσει και να συγκεντρώσει τη δημόσια υποστήριξη ενάντια στην κεντρο-αριστερή κυβέρνηση. Αυτές οι «αντικυβερνητικές» διαδηλώσεις που παραβιάζουν τους κανόνες του lockdown επιτρέπονταν στη δεξιά, π.χ. σε εύπορες περιοχές στη Μαδρίτη, ενώ στο Βαγιέκας, μια παραδοσιακά αριστερή περιοχή της εργατικής τάξης της πόλης, δεν επιτρέπονταν στους κατοίκους να εγκαταλείψουν τη γειτονιά τους με μόνη εξαίρεση όταν ήταν να πάνε για δουλειά, και όταν διαμαρτυρήθηκαν δέχτηκαν άγρια επίθεση από την αστυνομία.
Στην Καταλονία, που για χρόνια έγινε μια αποτυχημένη (τελικά) προσπάθεια για την ανεξαρτησία της περιοχής, η κεντρική κυβέρνηση έστειλε χιλιάδες εθνοφρουρούς να ενισχύσουν την διαβόητη σε όλη την περιοχή βάρβαρη αστυνομική δύναμη «Mossos D’ Esquadra», ώστε να συνθλίψουν βίαια όλες τις ειρηνικές προσπάθειες στο δημοψήφισμα για το διαχωρισμό από το ισπανικό κράτος. Καθώς οι διαμαρτυρίες μετατράπηκαν σε αναταραχές και πολλοί ηγέτες του κινήματος της ανεξαρτησίας φυλακίστηκαν ή εξαναγκάστηκαν σε εξορία, η τοπική οργή εξαπλώθηκε, πέρα από το ζήτημα της ανεξαρτησίας, σε μια ευρύτερη επίθεση κατά της αυταρχικής κεντρικής κυβέρνησης και της αστυνομίας, τόσο σε τοπικό όσο σε εθνικό επίπεδο. Πολλοί διαδηλωτές έχουν τραυματιστεί και δεκάδες έχουν χάσει το ένα μάτι εξαιτίας πυροβολισμών στο πρόσωπο με «μη-θανατηφόρα» βλήματα από την αστυνομία. Μια νέα γενιά ανατράφηκε στους δρόμους και τα μαθήματα που έλαβαν τα τελευταία χρόνια έγιναν δράση μέσα σε σχεδόν μια εβδομάδα έντονης μάχης στους δρόμους, αυτόν τον Φεβρουάριο.
Στις αρχές του Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, ακριβώς πριν από την φυλάκιση του Χαζέλ, διαδραματίστηκε μια σειρά γεγονότων που βοήθησε στην ενίσχυση της έντασης σε ολόκληρο το ισπανικό κράτος, επισημαίνοντας τη βία της αστυνομίας και την υποκρισία της κυβέρνησης, κατά την αντιμετώπιση των λεγόμενων «εξτρεμιστικών απειλών» και της λεγόμενης «ελευθερίας του λόγου».
Στις 12 Φεβρουαρίου 2021, δυο Εθνοφρουροί, ενώ βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, μαγνητοσκοπηθήκανε να χτυπούν έναν άνδρα και να προσβάλλουν την 14χρονη κόρη του έξω από ένα μπαρ στην πόλη Λινάρες της Χαέν (στη νότια Ισπανία). Οι αστυνομικοί, οι οποίοι ήταν εμφανώς μεθυσμένοι, καταγράφηκαν στο ίδιο βίντεο να κοροϊδεύουν εκείνους/ες που πήγαν να βοηθήσουν τον άνδρα. Καθώς τα βίντεο αυτής της βιαιότητας διαδόθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι αστυνομικοί συνελήφθησαν και εκείνο το βράδυ εκατοντάδες ντόπιοι ξεχύθηκαν στους δρόμους του Λινάρες, διαδηλώνοντας σε αστυνομικά τμήματα, ρίχνοντας πέτρες και υψώνοντας πύρινα οδοφράγματα. Οι μπάτσοι πυροβόλησαν το πλήθος με λαστιχένιες σφαίρες και έσυραν ακόμη και ανθρώπους από διερχόμενα αυτοκίνητα για να τους ξυλοκοπήσουν. Σε μια περίπτωση χρησιμοποίησαν πραγματικά πυρομαχικά κατά διαδηλωτών, τραυματίζοντας σοβαρά έναν άνδρα στο πόδι. Τα βίντεο της αρχικής βιαιότητας και των αναταραχών έγιναν viral εκνευρίζοντας πολλούς, καθώς κατέδειξαν τη βίαιη συμπεριφορά και την αίσθηση ατιμωρησίας της αστυνομίας.
Την επόμενη μέρα, στις 13 Φεβρουαρίου, επιτράπηκε από την τοπική αυτοδιοίκηση στη Μαδρίτη η πραγματοποίηση μιας μαχητικής νεοναζιστικής διαδήλωσης. Η πορεία ήταν προς τιμήν των Ισπανών στρατιωτών που πολέμησαν στο πλευρό των Ναζί στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο. (4) Η διαδήλωση, αποτελούμενη από περίπου τριακόσιους φασίστες, έγινε χωρίς αντίσταση από αντιφασιστές και υπήρξε μηδαμινή αστυνομική παρουσία.
Η κάλυψη της εκδήλωσης έγινε viral αφού ο Τύπος, συμπεριλαμβανομένων ξένων μέσων, μαγνητοσκόπησε το θέαμα εκατοντάδων ναζί να δίνουν αντισημιτικές ομιλίες και να σηκώνουν το χέρι τους κατά το “ρωμαϊκό” χαιρετισμό στην εθνική πρωτεύουσα. Λίγες μέρες αργότερα, η εικόνα του Πάμπλο Χαζέλ να οδηγείται στη φυλακή για τις δηλώσεις του, οι οποίες έρχονται σε πλήρη αντιπαράθεση με τους νεοναζί που υποκινούν ελεύθερα την αντισημιτική βία δημοσίως, ήταν μια έντονη υπενθύμιση του φασιστικού και αυταρχικού πυρήνα του ισπανικού κράτους· ξεκαθαρίζουν επίσης και το ιδεολογικό θεμέλιο και τις αληθινές προθέσεις των νόμων κατά της ελευθερίας του λόγου που οδήγησαν στη φυλάκιση του Πάμπλο.
Ένας άλλος κατασταλτικός νόμος, κοινώς γνωστός ως Ley Mordaza ή «Gag Law» (Νόμος Φίμωτρο), ισχύει εδώ και χρόνια. Έρχεται από την καταστολή της εποχής του Φράνκο, θέτοντας ορισμένες επικρίσεις για αδικήματα που αφορούν την αστυνομία και τα θεσμικά όργανα. Ακόμη και η δημοσίευση φωτογραφιών ή βίντεο της αστυνομίας μπορεί να οδηγήσει σε πρόστιμα. Η ελπίδα πως ο συνασπισμός Σοσιαλιστών / Podemos θα άρει τον νόμο αυτό μέχρι στιγμής ήταν μάταιη. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας αναφέρεται ότι η αστυνομία εξέδωσε πάνω από 600.000 παραπομπές για «ανυπακοή» ή «αντίσταση κατά της αρχής» βάσει μόνο αυτού του νόμου.
Για πολλούς, ειδικά νέους, που αισθάνονται ότι έχουν ξεπουληθεί από παλαιότερους ριζοσπάστες, οι οποίοι έχουν εισέλθει στην κοινοβουλευτική πολιτική, και συχνά στερούνται της παρουσίας μιας παλαιότερης γενιάς αναρχικών (λόγω της αποδυνάμωσης αυτού του κινήματος από την καταστολή και τις εσωτερικές συγκρούσεις), φαίνεται να υπάρχει μια βαθιά δυσφορία, μια οργή που σιγοβράζει για την κατάσταση των πραγμάτων. Με αυτό το υπόβαθρο και με βάση τα γεγονότα των τελευταίων μηνών και ετών, είναι σαφές ότι η υπόθεση του Πάμπλο Χαζέλ είναι άλλο ένα σύμπτωμα της λανθάνουσας μορφής φασισμού στην ισπανική κοινωνία και πολιτική και η έκρηξη της οργής είναι μια έκφραση δυσαρέσκειας, ενώ η ένταση συνεχίζει να αναπτύσσεται. Ένα εξέχον πανό, που εμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες των αναταραχών στη Βαρκελώνη, απηχούσε το συναίσθημα πολλών νέων εκεί, διακηρύσσοντας: «Μας έχετε δείξει ότι το να είμαστε ειρηνικοί/ές είναι άχρηστο» (5).
Πιστεύεις ότι αυτός ο νόμος αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη πολιτική τάση μεταξύ των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων;
Αυτή είναι η έννοια της πολιτικά ορθής με ροπή προς την δεξιά αλλά ευγενικής και μετριοπαθούς θέσης που ορίζει οποιαδήποτε ριζική πρόκληση για την κοινωνία ως μορφή εξτρεμισμού. Το Facebook, για παράδειγμα, στηρίζει αυτή την τάση τσουβαλιάζοντας με παράλογο τρόπο φασίστες ή αντισημιτικούς θεωρητικούς συνωμοσίας με αναρχικούς και αντιφασίστες. Αυτή η τάση φαίνεται να είναι η αναπτυσσόμενη μόδα στις κυβερνήσεις της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
Σε όλο τον κόσμο οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αποτρέψουν τη ίδια τους την πτώση. Φαίνεται αρκετά καθαρά ότι, παρά το γεγονός ότι οι αντι-εξουσιαστές και η «ριζοσπαστική αριστερά» είναι αρκετά αδύναμοι/η σε πολλά μέρη, ειδικά στην Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, εξακολουθούν να αποτελούν στόχους για αυτούς τους καταπιεστικούς νόμους. Αυτό δείχνει ότι εκείνοι/ες, που βρίσκονται στην εξουσία, συνεχίζουν να μας φοβούνται ως πιθανή απειλή για τον έλεγχό της. Το βλέπουμε αυτό στη Γαλλία, όπου οι προσπάθειες του Μακρόν να ποινικοποιήσει περαιτέρω την εναντίωση στο «Νόμο (του περί) Καθολικής Ασφάλειας» αντιμετωπίστηκαν γενναία με έντονη αντίσταση στους δρόμους.
Η τρέχουσα κρίση με αφορμή τον Covid έχει, επίσης, γίνει τρόπος, ώστε οποιαδήποτε κριτική των αυταρχικών τους τάσεων να απεικονίζεται ως «ψεκασμένη», παρανοϊκές συνωμοσίες ή κατά του δημοσίου συμφέροντος. Ο τύπος στην Ισπανία ακολούθησε το παράδειγμά τους, ορισμένοι προσπαθούν ακόμη και να ισχυριστούν γελοιωδέστατα ότι οι ταραχές είναι έργο «δεξιών αναρχικών εξτρεμιστών», «αρνητών του Covid» και ούτω καθεξής. Είναι μια προσπάθεια να αποπροσανατολίσουν περαιτέρω το ευρύ κοινό και να προσπαθήσουν να σταματήσουν την εξάπλωση του πραγματικού θυμού που γίνεται όλο και πιο γενικευμένος.
Είναι πασιφανές πως εισερχόμαστε σε μια νέα αποχή σύγκρουσης και πως τα μέτρα των lockdown αλλά και η αποτυχία τους να ελέγξουν αυτή την κρίση οδηγεί σε μια νέα κρίση διακυβέρνησης.
Η εξέγερση με αφορμή τη δολοφονία του George Floyd, καθώς και οι αυθόρμητες εκρήξεις θυμού σε όλο τον κόσμο, χρησιμεύουν ως προειδοποίηση σε όσους κυβερνούν να είναι προσεκτικοί όσον αφορά την εύθραυστη θέση τους. Αυτός είναι ο λόγος που αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία και ο τύπος που χαράσσει τη γραμμή τους προσπαθούν να θολώσουν τα νερά – ελπίζουν ότι αυτή η διάχυτη οργή δεν θα συνενωθεί και δε θα ενσωματωθεί σε κάτι που κατευθύνεται προς αυτούς.
Ποιες είναι οι κοινωνικές και πληθυσμιακές ομάδες που συμμετείχαν και/ή συμμετέχουν στις αναταραχές;
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που συμμετείχαν σε αυτές τις αναταραχές, σε πολλές περιοχές της ισπανικής επικράτειας, όπως στη Βαρκελώνη, στο Μπιλμπό (Μπιλμπάο), στην Iruñea (Παμπλόνα) και στη Λιέιδα, στη Βαλένθια,στ η Μαδρίτη, ακόμη και στη Γρανάδα. Οι συγκρούσεις πραγματώθηκαν ως επί το πλείστον από τη νεολαία, από εφήβους έως μεσο-εικοσάρηδες. Στην Καταλονία, πολλοί άνθρωποι που συμμετείχαν στις διαμαρτυρίες είναι βετεράνοι από τις ταραχές αυτού που ονομαζόταν «Δημοκρατικό Τσουνάμι» (6) το φθινόπωρο του 2019, όταν αυτονομιστές ηγέτες καταδικάστηκαν σε μακρόχρονες ποινές φυλάκισης. Η Βαρκελώνη συνεχίζει να έχει ένα σχετικά ζωντανό αναρχικό κίνημα και αρκετοί αναρχικοί συμμετείχαν στις μάχες του δρόμου και στήριξαν και άλλες μορφές αγώνα κατά τη διάρκεια αυτών των αναταραχών.
Στη Μαδρίτη, οι διαδηλώσεις καλέστηκαν από αντιφασίστες και μαχητικές κομμουνιστικές ομάδες, ενώ υπήρξε κάλεσμα και από ντόπιους αναρχικούς για την στήριξη της διαδήλωσης, όπως και συμμετοχή αναρχικών και αντιφασιστών στην αναταραχή εκείνο το βράδυ. Αυτές οι δυναμικές φαίνονται παρόμοιες (νεολαία, αναρχικοί, κομμουνιστές, αντιφασιστές) στη Βαλένθια και στη Χώρα των Βάσκων (όπου μια μακρά παράδοση τοπικού ριζοσπαστισμού βοήθησε στην τροφοδότηση των άγριων διαμαρτυριών).
Τι είδους ιδρύματα αποτέλεσαν τους κυρίως στόχους αυτών των ταραχών; Ήταν οι καταστροφές στοχευμένες και αν ναι, γιατί αυτοί οι στόχοι;
Ο κύριος στόχος αυτών των αναταραχών ήταν η ίδια η αστυνομία. Στη Βικ (Καταλονία), τα παράθυρα ενός αστυνομικού περίβολου έγιναν σχεδόν συντρίμμια και μέρος του εσωτερικού του αχρηστεύτηκε. Στη Βαρκελώνη σπάστηκαν τα παράθυρα μιας τοπικής εφημερίδας κι έγιναν επιθέσεις σε πολλές τράπεζες. Σπάστηκαν, επίσης, παράθυρα σε χρηματιστήριο και καταστήματα χονδρικής και λιανικής πώλησης λεηλατήθηκαν τις τελευταίες ημέρες των αναταραχών.
Παρά τη στοχευμένη καταστροφή καπιταλιστικών οργανισμών που συνεχίζουν να κερδοσκοπούν, καθώς οι άνθρωποι παραμένουν σε lockdown και αναγκάζονται να ταξιδεύουν σε γεμάτα τρένα για να εργαστούν σε σκατοδουλειές, η εστίαση παρέμεινε πρωτίστως στην αστυνομία. Στη Μαδρίτη, καταγράφηκε βίντεο με εξεγερμένους να περικυκλώνουν μια ομάδα δυνάμεων καταστολής και να χρησιμοποιούν τα πάντα, από ομπρέλες εξωτερικού χώρου έως ηλεκτρικά ενοικιαζόμενα πατίνια. Η οργή ενάντια στην αστυνομία ήταν αισθητή αυτές τις μέρες και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη βαρβαρότητά τους, στον ιδεολογικό ρόλο τους στην υποστήριξη των πιο αντιδραστικών στοιχείων της ισπανικής κοινωνίας και στη βία τους για την επιβολή των μέτρων κλειδώματος.
Συμμετέχουν προηγουμένως απολιτίκ υποκείμενα στους δρόμους; Υπάρχει κάποια ευρύτερη τάση που αναδύεται αυτή τη στιγμή ενοποιώντας ανθρώπους που τυπικά δεν θα συνέρχονταν ως μια ενιαία πολιτική δύναμη;
Είναι δύσκολο να πούμε πως αυτό το γεγονός έχει φέρει τους μέχρι πρότινος απολιτίκ ανθρώπους, αν και έτσι φαίνεται σε κάποιο βαθμό. Στη Μαδρίτη, μια αριστερή εφημερίδα πήρε συνέντευξη από μια ομάδα νέων που ήταν προηγουμένως απολιτίκ, οι οποίοι ξυλοκοπήθηκαν από την αστυνομία κατά τη διαμαρτυρία. (7) Όλοι/ες είχαν ριζοσπαστικοποιηθεί βλέποντας από πρώτο χέρι τη μανιασμένη βία της αστυνομίας. Στη Βαρκελώνη, επίσης, φαίνεται ότι ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού κινητοποιήθηκε με την φυλάκιση του Χαζέλ και υπό τον θυμό τους εναντίον της μοναρχίας και του ισπανικού κράτους γενικά. Όπως είπα πριν, αυτό σίγουρα συνδέεται με μια μεγαλύτερη ένταση, που προέρχεται πριν από την κρίση του Covid και έχει επιδεινωθεί από αυτή: αυταρχική μετατόπιση του κράτους τα τελευταία 5 χρόνια, κατάφωρη διαφθορά της βασιλικής οικογένειας, αναβίωση του φασισμού στην ισπανική κοινωνία και απογοήτευση για την κοινοβουλευτική αριστερά και την αστυνομική βαρβαρότητα. Απομένει να δούμε, αν αυτές οι αναταραχές και αυτές οι αντιδράσεις ενάντια στην καταστολή θα ενταχθούν σε έναν μεγαλύτερο αγώνα ικανό να αντιμετωπίσει σοβαρά το ισπανικό κράτος.
Σύντομες Σημειώσεις
1) Η Καταλονία είναι μια ημιαυτόνομη περιοχή στα βορειοανατολικά της Ιβηρικής χερσονήσου. Εδώ και χρόνια έχουν γίνει ευρείες προσπάθειες από ένα μεγάλο πληθυσμιακό φάσμα (πολιτικά από δεξιά μέχρι αριστερά, αστική και εργατική τάξη) για απόσχιση από την Ισπανία.
2) Η Ισπανία κυβερνήθηκε από το 1939 έως το 1975 από μια φασιστική/εθνικοσοσιαλιστική καθολική δικτατορία, η οποία τελείωσε μόνο με τον φυσικό θάνατο του αρχηγού της Φρανσίσκο Φράνκο. Σε αντίθεση με άλλα μέρη, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, αυτή η δικτατορία παρέμεινε στη θέση της μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και δεν ηττήθηκε ποτέ· αντίθετα, η Ισπανία εισήλθε σε αυτό που ονομάζεται «Μετάβαση», μια περίοδο εκδημοκρατισμού του ισπανικού κράτους, όπου τα εγκλήματα του παλαιού καθεστώτος έμειναν ατιμώρητα και πολλές από τις δομές και τους νόμους παρέμειναν άθικτες/οι. Τα τελευταία χρόνια, πριν από το θάνατό του, ο Φράνκο έφερε τον Juan Carlos I, τον εγγονό του τελευταίου βασιλιά της Ισπανίας, καλοπιάνοντάς τον να επιστρέψει ως επίσημος διάδοχος του θρόνου της Ισπανίας. Δύο ημέρες μετά το θάνατο του Φράνκο, ο Χουάν Κάρλος Α’ έγινε επίσημα βασιλιάς. Η διεφθαρμένη μοναρχία και η νέα δημοκρατία, που ξεπετάχτηκαν σχετικά απρόσκοπτα από τη δικτατορία του Φράνκο, άφησαν την Ισπανία με πολλά εποχικά φασιστικά πολιτιστικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, τα οποία συνεχίζουν να θεριεύουν μέσα στην κοινωνία.
3) Η GRAPO ήταν μια Μαρξιστική-Λενινιστική ομάδα ένοπλων ανταρτών που δραστηριοποιήθηκε έντονα τα τελευταία χρόνια του Φράνκο και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.
4) Η “Μπλε Μεραρχία” (Blue Division / Division Azul) ήταν μια εθελοντική μονάδα Ισπανών στρατιωτών που στάλθηκε από τον Φράνκο για να πολεμήσει μαζί με τους Ναζί στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπάρχουν ακόμα μνημεία με αυτούς και δρόμοι που πήραν το όνομά τους σε τμήματα της Ισπανίας.
5) [ES] “Nos habéis enseñado que ser pacíficos es inútil”
6) Αυτές οι διαμαρτυρίες μεγάλωσαν γρήγορα κι έγιναν πολύ επιθετικές, ενώ αντιμετώπισαν ακραία αστυνομική καταστολή. Οι διαμαρτυρίες εξαπλώθηκαν και οδήγησαν σε μεγάλης κλίμακας αναταραχές σε ευρύ φάσμα, συμπεριλαμβανομένων ριζοσπαστών ακτιβιστών υπέρ της ανεξαρτησίας, αναρχικών και νεολαίας, που ξεχώρισαν από το στενό πλαίσιο του αμιγούς αυτονομιστικού κινήματος.
7) https://www.elsaltodiario.com/libertad-expresion/jovenes-golpeados-en-sol-denuncian-la-represion-sufrida
Παρακαλούμε να συμβουλευτείτε τους ακόλουθους ιστότοπους για ενημερώσεις σχετικά με την κατάσταση στην Ισπανία:
Elbow to Elbow: Let’s Face the Repression
Todo Por Hacer: Monthly Anarchist Publication
[DE] „Ihr habt uns gezeigt, dass es sinnlos ist, friedlich zu sein“ – Der Fall Pablo Hasél: Ein Interview
