By 
Μια μικρή περίληψη όσων συνέβησαν στις 7/10 μ’έναν σχολιασμό.
Από πολύ νωρίς το πρωί οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν ισχυρές στο Εφετείο, ενώ η παρουσία τους ήταν εμφανής και σε διάφορα άλλα σημεία. Υπήρξαν μερικές προληπτικές προσαγωγές (σταθμοί μετρό Αγίας Μαρίνας & Χαλανδρίου), ενώ ο κόσμος άρχισε αντίστοιχα να μαζεύεται στο ανακοινωμένο ραντεβού της συγκέντρωσης. Πολύ μεγάλο πλήθος, από κάθε πολιτικό χώρο, αλλού με δυνατό παλμό κι αλλού χαλαρά. Στις 11:00 ξεκινά η απόδοση κατηγοριών. Στο άκουσμα της καταδίκης της Χ.Α. ως εγκληματικής οργάνωσης, ο κόσμος ξεκινά να επικροτεί έντονα με φωνές, συνθήματα, χειροκροτήματα κ.λπ. Τότε, οι μπάτσοι επιτίθενται με την αύρα. Ακολουθούν συγκρούσεις. Οι αγωνιζόμενοι/ες αντιστέκονται με χτυπήματα στις κλούβες, ξεκινά η χρήση χημικών, ρίψη μολότοφ, κυνηγητό. Το πλήθος διασπάται, υπήρξαν μικροτραυματισμοί, εγκλωβισμένοι/ες σε σημεία και λίγες προσαγωγές. Μέχρι το απόγευμα οι μπάτσοι ήταν ιδιαίτερα κινητικοί στο κέντρο της Αθήνας. Η διαδικασία εντός δικαστηρίου συνεχίστηκε μέχρι το βράδυ. Μπορείτε να δείτε, εδώ, την συνολική εξέλιξή της: https://twitter.com/GoldenDawnWatch.
Λαμβάνοντας υπόψιν, τη χαρά και ανακούφιση πολλών, θέλουμε αρχικά να πούμε πως η προσωπική νίκη όσων έχασαν τον Κόσμο τους εξαιτίας της ναζιστικής βίας δεν είναι ζήτημα συζήτησης από εμάς. Εκτός των οικογενειών και των οικείων τους, είναι καλό να δούμε τη συνεισφορά όσων, δεν κοίταξαν τη δουλίτσα τους κι ενάντια στις ανάλογες παροτρύνσεις, ρίσκαραν για την αλήθεια και το δίκιο.
Ωστόσο, και με βάση τις πολιτικές μας θέσεις, θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τη φωνή μας για να δηλώσουμε ότι η δίψα μας για δικαιοσύνη για τις φρικτές πράξεις αυτών κι άλλων πολλών δεν ικανοποιήθηκε. Επιθυμούμε την εξαφάνιση του φασισμού -από τη μικρότερη μέχρι την μεγαλύτερη μορφή του- πρώτα σε κοινωνικό επίπεδο, ανεξαρτήτως αποφάσεων της δημοκρατίας τους και των αστικών μηχανισμών της. Κάτι τέτοιο δε συνέβη, προφανώς, κι αυτός είναι ένας συνεχής οργανικός αγώνας που συνεχίζεται σε κάθε πεδίο της ζωής μας.
Όσον αφορά το θεσμικό επίπεδο, θέλουμε να επισημάνουμε την απάτη της διοίκησης της Νέας Δημοκρατίας και του “δημοκρατικού τόξου” γενικότερα. Από μια άποψη, η Ν.Δ. νίκησε προχτές. Από όλες τις απόψεις, η δημοκρατία τους, νίκησε προχτές. Με τη δημιουργία αυτού του θεάματος περί “δικαιοσύνης”, προσπαθούν περαιτέρω να ξεχωρίσουν από τους “περιθωριακούς-εξτρεμιστές” της Χρυσής Αυγής και να ενισχύσουν τους ισχυρισμούς τους ως ο μετριοπαθής-νεοφιλελεύθερος-ήρωας της Εξευρωπαϊσμένης Ελλάδας. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα, ούτε οι δηλώσεις/συνδηλώσεις των κομμάτων και των φερέφωνών τους, ούτε το διάγγελμα του ΠΘ με την απόφαση, ούτε το σπάσιμο κατά αυτόν τον τρόπο της συγκέντρωσης. Ταυτόχρονα, συνεχίζουν τα ρατσιστικά πογκρόμ σε ανθρώπους άλλου χρώματος και μετανάστες/πρόσφυγες, τη συντήρηση στρατοπέδων συγκέντρωσης και κέντρων κράτησης, ενώ διεξάγουν πόλεμο εναντίον όλων των αγωνιζόμενων/αντιστεκόμενων.
Δεν μας απασχολεί, αν υποφέρουν, όσοι βρίσκονται ή υπόκεινται ιδεολογικά στη Χρυσή Αυγή, ανεξαρτήτως λόγου και συγκυρίας• είτε στους δρόμους, είτε από covid-19, είτε από πάτημα μπανανόφλουδας. Οποιαδήποτε αιτία πόνου τους αξίζει.
Από την άλλη, δεν μας καθησυχάζει η ανάθεση της τιμωρίας τους από το καθεστώς, τα δικαστήριά του και δεν βρίσκουμε κανένα κοινό έδαφος με το σύνθημα “οι Ναζί στη φυλακή”. Η αναπαραγωγή των όρων αυτού του συστήματος μας βρίσκει ενάντια. Δε θα βρεθεί ποτέ αληθινή δικαιοσύνη στα δικαστήρια. Το ίδιο το σύστημα των κοινοβουλίων, των δικαστηρίων και των φυλακών είναι αδικία για την ανθρωπότητα. Οι φρικτές ενέργειες κάθε Χρυσής Αυγής εκδιώκονται και αντιμετωπίζονται στους δρόμους και στην ευρύτερη εξέγερσή μας ενάντια σε μια κοινωνία βασισμένη σε φασιστικές πεποιθήσεις και διακρίσεις.
Δεν είναι σαφής ακόμα η τελική απόφαση. Σίγουρα, υπάρχει παρασκήνιο που δεν γνωρίζουμε και θα βρούμε μπροστά μας. Μια προβληματική είναι πως, όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας, έγινε η δράση της Χ.Α. επίκεντρο. Ή αλλιώς, όπως λέει κι ένα σύνθημα: “Αν είχες αντιδράσει για τους μετανάστες, ίσως ο Παύλος να ήταν ζωντανός”. Αυτά τα αναφέρουμε για τη μνήμη, ενάντια στον εφησυχασμό και προς χάριν της διαρκούς στήριξης και αλληλεγγύης μεταξύ όλων των καταπιεσμένων ενάντια στους Έλληνες κ.α. φασιστές/πατριώτες. Δεν είναι σαφές, εάν το κράτος θα αποζημιώσει και θα κατευνάσει την (ακρο-/)δεξιά του βάση μετά από αυτό, πολλαπλασιάζοντας τη μελλοντική καταστολή σε μετανάστες, πρόσφυγες, αναρχικές, αγωνιστές και σε άλλες κοινότητες που θεωρεί ανεπιθύμητες.
Έχουν σημασία οι αγώνες και οι προσπάθειες για να τραβήξουμε την προσοχή σε αυτήν την υπόθεση στους δρόμους, αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο κράτος να καρπωθεί τις νίκες των αγώνων από τα κάτω. Των αγώνων μας. Είναι πολύ ωραίες όλες αυτές “οι εικόνες λαοθάλασσας”, μα δυστυχώς δεν τις βλέπουμε συχνά-πυκνά για κάθε αγώνα, που αφορά το σύνολο. Μπορούμε να παρασυρόμαστε συναισθηματικά, αλίμονο ως ανθρώπινα όντα, μα η πραγματικότητά μας ως πολιτικά υποκείμενα απέχει πολύ. Δεν έχουμε διάθεση να κουνήσουμε το δάχτυλο ούτε θα κατακρίνουμε την ατομική/συλλογική επιλογή του καθενός• θα ήμασταν , όμως, ανειλικρινείς αν δεν μαρτυρούσαμε την οπτική μας. Δεν είναι απίθανο να ξαναβρεθούμε μόνοι ανάμεσα σε ξένους. Ή μήπως είμαστε ως επί το πλείστον;
Τέλος, υπάρχουν συντρόφια (αναρχικοί και αντιφασίστες) που διώκονται για δράσεις ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό. Μεταξύ αυτών, οι δύο αναρχικοί που αντιμετωπίζουν κατηγορίες περί τρομοκρατίας για επιθέσεις στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και οι 51 αντιφασίστες που αντιμετωπίζουν κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στη Θεσσαλονίκη. Με βάση “τη θεωρία των δύο άκρων”, η οποία (ω τι έκπληξη) επανήλθε στο προσκήνιο, είναι τεράστια ανάγκη να είμαστε δίπλα τους. Γιατί φανταζόμαστε ποιες αποφάσεις και ποια συνέχεια εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κυβέρνησης κι όχι μόνο.
Να χρησιμοποιήσουμε τις φωνές μας για να προωθήσουμε τα προτάγματά μας, με τους δικούς μας όρους. Τίποτα δεν τέλειωσε, όλα (δύσκολα και όμορφα) συνεχίζονται. Συντροφικά.
